Het Moni Kapsa Klooster bevindt zich schuin tegenover Villa Atalandia. Het is een klein kloostertje dat gebouwd is alsof het aan de steile bergwand gekleefd is. Naast het klooster bevindt zich de Perivolakiakloof. Moni Kapsa zou gesticht zijn in de 15de eeuw en -nadat het in 1471 door piraten verwoest werd- eeuwenlang leeggestaan hebben. Pas in 1841 werd het heropgebouwd door de kluizenaar Yerondouiannis, die zijn laatste levensjaren doorbracht in een hogerop gelegen grot. De kloosterkerk is toegewijd aan Johannes de Doper en elk jaar op 29 augustus trekken bedevaarders uit de ruime omgeving er ter gelegenheid van zijn feestdag naartoe. De grot van kluizenaar Yerondouiannis is via een trap bereikbaar en ook de kloosterkerk is zeker een bezoek waard. Voor het ogenblik verblijven er nog twee geestelijken. Op de binnenkoer kan men tevens van een fenomenaal uitzicht genieten.
Met haar om en bij de 16.000 inwoners is Ierapetra niet enkel de grootste stad aan de zuidkust van Kreta, maar ook de meest zuidelijke stad van Europa. Ierapetra is gelegen op de smalste noord-zuidstrook van Kreta -slechts 15 km lang- en kent – omwille van de nabijheid van Libië en Egypte- een Afrikaans klimaat. De gemiddelde jaartemperatuur bedraagt hier 20 graden.
Een wandeling door de vissershaven loont de moeite. De visnetten hangen op de trappen te drogen en kleine kafenions en bars nodigen uit tot een rustpauze en een verfrissend drankje. De gezellige oude stad met smalle straatjes ligt rond de vissershaven met zijn klokkentoren, havenfort en kleine kerkjes. Van de oude stad is het slechts even wandelen tot de lange promenade langs het water, met cafés, tavernes en ijssalons. In Ierapetra treft men vooral moderne gebouwen aan.
De omgeving van de stad wordt gebruikt voor groenten- en fruitteelt in serres, de belangrijkste beroepsbezigheid van de bewoners. Hier worden de lekkerste tomaten, komkommers, pepers en aubergines geteeld. Mede door het inkomen uit toerisme behoort deze streek tot de voorspoedigste van het eiland.
Wie Chania bezoekt, staat in vervoering voor de schoonheid van deze prachtige historische stad. ’s Middags kan je genieten van lekkere visbereidingen in een taverne aan de oude vishaven, van waaruit je ook de oude lichttoren kan bewonderen. Een bezoek aan het huis van de bekende schilder El Greco in Fodele, al dan niet gecombineerd met een uitstap naar het historische klooster van Arcadi, is vast en zeker een aanrader. Wie de benen wil strekken, kan zich tegoed doen aan een wandeling in de smalle pittoreske steegjes, al keuvelend tussen de talrijke shops met lederwaren en juwelen.
Het eiland Koufonisi bevindt zich in de Libische Zee, ten zuidoosten van Kreta. De aanblik van het turkooiskleurig water alleen al, maakt de boottocht de moeite waard. Vanuit Makri Gialos vertrekt er een boot, die voor de kust voor anker gaat, zodat er kan gezwommen en gesnorkeld worden in deze fantastische zijden wateren. Wanneer het schip het eiland nadert, krijg je zicht op de ongerepte stranden, de indrukwekkende grotten en de magische baaien met rotsformaties, eeuwenlang door het zeewater gevormd. Ons schip meert aan op een windstil strand, zodat je onbeperkt kan genieten op dit strandparadijs.
Tussen Agios Nikolaos en Sitia, bij het dorpje Exo Mouliana, bevindt zich een diepe kloof, die zich uitstrekt van aan de bergen tot aan de zee. Deze Rychti Kloof vormt een behoorlijke uitdaging voor onervaren klimmers. Via een tocht van 4-5 uur over ongeveer 4 km enkele richting, overbrugt men ongeveer 350 hoogtemeters. Het absolute hoogtepunt is de 20 m hoge waterval in het midden van de kloof, waar fris bronwater en een kleine zwemvijver voor de nodige verkoeling en een fenomenaal zicht zorgen. Je kan de wandeling gedeeltelijk met de wagen of volledig te voet afleggen. Het spoor kan je niet mislopen, maar stevige schoenen zijn aangeraden, want je zal af en toe over rotsen moeten klimmen, een kreek moeten oversteken of een roestige trap moeten beklimmen.
Dit typische vissersdorpje bevindt zich aan de glinsterende Mirabello Bocht en staat bekend voor zowel zijn ongerepte traditionele setting, als voor zijn luxueuze, adembenemende vakantieverblijven en resorts. Geen wonder dus dat het sedert jaar en dag dé trekpleister bij uitstek is voor beroemdheden, en zowel Leonardo DiCaprio als Lady Gaga hier al geseind werden. Maar ook de toerist op zoek naar authentieke Griekse leefwijze, komt hier -net als degene voor wie gesofistikeerde luxe een absolute must is- aan zijn trekken. Elounda heeft prachtige stranden – waaronder die van het schiereiland Kolokytha – die echt meer dan een bezoek waard zijn! In Elounda glinstert de zee als een saffier onder het azuurblauwe licht van de hemel, roze op een zomerse namiddag, zilverkleurig ’s nachts bij volle maan. Het licht van de zee dringt vriendelijk doch snel tot je door en weet je emotioneel te raken. Dit prachtige kuststadje is immers niet voor niets de plaats waar liefhebbers van filmkunst, beeldende kunst, muziek en poëzie uitzonderlijk genieten en altijddurende inspiratie opdoen. Interessant weetje: De BBC-serie “Who pays the ferryman” werd hier opgenomen.
Olous is de oude naam voor “Elounda” en was een Minoïsche stad met ongeveer 40.000 inwoners. Omwille van een vulkaanuitbarsting op Santorini en door het geleidelijke zakken van de bodem in Oost-Kreta is deze stad nu grotendeels onder de zee gezonken. Archeologen hebben standbeelden, vazen en geldstukken waarin de naam Olous gegraveerd stond, teruggevonden, net als oude teksten die de stad connecteren met Knossos en het Eiland Rhodos. Men kan de stad vanaf het platteland, al zwemmend of al snorkelend bewonderen.
Het Toplouklooster of Moni Toplou is een 15e-eeuws klooster in een droog deel van de Lassithihoogvlakte, bij Kaap Sidero, aan het noordoostelijk uiteinde van Kreta. Het bevindt zich op 10 km ten oosten van Sitia en 6 km ten noorden van Palekastro. Oorspronkelijk heette het klooster Panagia Akrotirian, maar bij de lokale bevolking is het vooral gekend als het Grote Monasterium. Een bezoek aan deze historische parel kan je combineren met een wandeling op de prachtige stranden rondom, in het oude Itano en het nabijgelegen palmbos in Vai . Dit gebied is een van de ruwste en meest onherbergzame plaatsen van Kreta, waar de constant hevige wind een van de grootste windparken op het eiland voedt. Het klooster werd, nadat Turkse indringers het in de 15de eeuw geplunderd hadden, versterkt door een 10 meter hoge muur. Het heeft een oppervlakte van 800 m² en is drie verdiepingen hoog. Het zou 40 kamers en volgens de overlevering 100 deuren tellen, waarvan er tot nu toe echter maar 99 gevonden werden. Een imposante vierkante renaissance klokkentoren van 33 m siert het geheel. Binnen in de kerk zien we het oorspronkelijke gebouw dat tegenwoordig als heilige trap fungeert en fresco’s heeft uit de tweede helft van de 14e eeuw met scènes uit de christologische en mariologische cyclus.
In het Cretaquarium reiken wetenschap en recreatie elkaar de hand. Het publiek kan hier zowat 4.000 zeeorganismen bewonderen doorheen 300 m² glas of doorzichtige acrylmaterialen. Hiervoor werden speciale tanks met een inhoud van 1,6 miljoen zeewater ontworpen. Ook via schermen waarop je kan in- en uitzomen kan je hier de diversiteit van de Middellandse Zee ontdekken.
Het paleis van Knossos was destijds het summum van weelde en weerspiegelde de macht en rijkdom van de Minoïsche periode. Rond 1700 v.C. werd het waarschijnlijk door een aardbeving vernield waarna het nog groter en nog mooier herbouwd werd. De ruïnes die men vandaag de dag nog kan bezoeken, zijn die van het “nieuwe” paleis. Het paleis zou 1300 kamers geteld hebben, verdeeld over 5 verdiepingen en zou reeds over stromend water, zitbaden en doorspoeltoiletten beschikt hebben.
Een rondleiding gecombineerd met een bezoek aan het archeologisch museum is een absolute aanrader.
Om de haven van Spinalonga te beveiligen, bouwden de Venetianen op het einde van de 16e eeuw een indrukwekkend fort. De enorme muren rijzen op vanaf de rotsen waartegen de golven van de Egeïsche zee beuken, soms zacht, soms met enorme kracht. Bij het begin van de 18de eeuw werd het fort afgestaan aan de Ottomanen en tegen het einde van de 19de eeuw had Spinalonga meer dan 1.100 mosliminwoners. Toen Kreta in 1903 zijn onafhankelijkheid uitriep, werden deze inwoners verplicht om het eiland te verlaten. Op het einde van de 19de eeuw besliste de Kretenzische regering om op het eiland een leprozenkolonie te vestigen, wat Spinalonga een macabere beruchtheid bezorgde. De leprozen kregen hier, ver van de bewoonde wereld, een dak boven het hoofd, en werden samen met hun lotgenoten behandeld. Dagelijks werden medicijnen, post en etenswaren vanuit Kreta bezorgd. De eilandbewoners slaagden erin een normaal leven te leiden, en waren voorzien van een degelijke infrastructuur. Pas in 1953, wanneer de eerste effectieve medicijnen tegen lepra in gebruikt werden, mochten de leprozen opnieuw voet zetten aan het vasteland. Talloze excursieboten vertrekken dagelijks vanuit Elounda, Agios Nikolaos en Plaka, met dagtoeristen, die een glimp willen opvangen van het destijdse leven aldaar. Leuk weetje: De titel van de roman “Het Eiland” van Victoria Hislop verwijst naar Spinalonga. Het boek beschrijft de laatste twee decennia van het bestaan van de leprakolonie aan de hand van een familiegeschiedenis die zich uitstrekt over drie generaties, en die nauw verweven is met het eiland. In 2010 werd het boek in Griekenland bewerkt voor televisie in een 26-delige serie.
Heraklion is het administratieve en economische centrum van het eiland. De stad ontleent haar naam aan de mythische held Hercules (Herakles) en functioneerde oorspronkelijk als haven voor de nederzetting van Knossos. In het historische centrum bevinden zich het archeologisch museum en de beroemde leeuwenfontein uit de Venetiaanse periode. Terwijl men langs internationale shops kuiert, kan men de kerken van Agios Minas en Agios Titus, die tot de prachtigste gebouwen van het eiland behoren, gemakkelijk te voet bezichtigen. In de haven zelf meren heel wat internationale cruiseschepen aan.
Sitia bevindt zich bij een van de laatste grote baaien van de noordkust, in het uiterst oostelijk punt van het eiland. De nauwe straten en de huizen liggen als terrassen verspreid en geven inkijk op de vissershaven, waar kleurrijke ‘Kaikia’ – de lokale vissersslopen – zachtjes dobberen op de golven. Smalle steegjes slingeren door het centrum, kruisen bredere wegen en eindigen aan het kasteel “Kasarma” (Casa di Arma). Wie geïnteresseerd is in geschiedenis, kan een bezoek brengen aan het archeologisch museum en het folkloremuseum. Voor wie liever gaat wandelen, zijn er de palmenpromenade, de vissersboten en de oude stad. Wie een pauze neemt in een van de kleine tavernes, zal de welbekende Kretenzische gastvrijheid van dichtbij ervaren. Sitia heeft een luchthaven en vanuit de gewone haven zijn er ferry’s naar Heraklion, Kassos en Karpathos.
Het vissersdorp Mochlos ligt op een landtong ten oosten van de Golf van Mirabello, op de noordoostelijke kust van Kreta. Er valt hier niet veel te beleven. Dankzij de talrijke rotsriffen is Mochlos voor snorkelfans een paradijs. Mochlos lokt de toeristen met zijn ontspannen Kretenzische sfeer. In Mochlos is men gastvrij. Langs de kustlijn vindt men tavernes die bevoorraad worden door lokale vissers. Vroeger was Mochlos een havenstad. Tegenover het dorp ligt een eiland met de ruïnes van een Minoïsche nederzetting die men via de boot kan bezoeken.
Malia is één van de belangrijkste toeristische centra van Kreta, 35 km ten oosten van Heraklion. De vruchtbare vlakte rondom de stad is bekend voor zijn lekkere kleine bananen die in serres gekweekt worden. De vallei had vroeger talloze bronnen en windmolens die gebruikt werden om de aardappelvelden te irrigeren. Het lange, zacht hellend strand is legendarisch, alsook het zeer levendige nachtleven. In de vroege ochtenduren kan je vooral Britse jongeren zien buiten komen uit één van de talloze clubs, op weg naar hun hotel of rechtstreeks naar het strand. Naast het wilde nachtleven is Malia ook bekend voor de archeologische site van het derde grootste Minoïsche paleis in Kreta. Het paleis, gelegen ten oosten van de stad, hoorde toe aan Sarpedon, de broer van de legendarische Koning Minos. Verder kan je in het oude gedeelte van Malia (in de buurt van de kerk van Sint-Nektarios) wandelen in de traditionele nauwe straatjes of een maaltijd of drankje nuttigen in één van de kleine traditionele tavernes.
Dolores sunt aliquid. Facilis eum eum quam. Perferendis est omnis quia voluptas quos rerum officia et. Qui rerum voluptatibus. Molestiae pariatur officiis ducimus excepturi. Mollitia dolorem aut et id aut vero harum optio expedita. Quas nulla aut laboriosam velit earum cum corrupti quibusdam alias. Reiciendis ducimus labore dolore consectetur aut. In provident voluptatem rerum est eum nemo. Eum aperiam sequi ex modi nisi perspiciatis vel ut. Qui eligendi aut et sed et unde vitae adipisci. Aliquam labore eum. Cupiditate ea expedita. Optio quo aut quidem. Error exercitationem sequi natus at nesciunt est ut vel. Cupiditate ut amet cumque impedit aspernatur.